Na starość moje dzieci zaczęły sobie przypominać, że mają matkę – ale ja nigdy nie zapomnę, jak mnie traktowały

Uśmiechnęłam się. Skinęłam głową, jakbym rzeczywiście rozważała ich propozycję. Zauważyłam ulgę w ich oczach. Myśleli, że ich plan się powiódł.

Czego nie wiedzą

Ale oni nie wiedzą jednej rzeczy.

Podjęłam decyzję już dawno temu.

Przez te wszystkie samotne lata znalazłam pocieszenie w czymś większym ode mnie samej. Zaczęłam pracować jako wolontariuszka w organizacji pomagającej chorym i porzuconym dzieciom. Dzieciom, które nie miały nikogo – tak jak ja nie miałam nikogo.

Zobaczyłam w ich oczach wdzięczność, której nigdy nie dostałam od moich własnych dzieci.

I dlatego postanowiłam: mój dom, moje oszczędności, wszystko, co posiadam – przekażę tej fundacji.

Pewnego dnia, gdy mnie już zabraknie, moje dzieci otrzymają tylko jedno – świadomość własnej zdrady. I może wtedy, po raz pierwszy w życiu, zrozumieją, jak bardzo mnie skrzywdziły.