Wierzyłam, że znalazłam idealnego mężczyznę i planowaliśmy nasz ślub, aż pewnego ranka wyszłam z domu i zauważyłam na jego samochodzie pięć napisów namalowanych sprayem: „Wybrałaś złego faceta, pokazałaś mu zły środkowy palec”. W tym momencie wszystko, w co wierzyłam, zaczęło się walić.

Wierzyłam, że znalazłam idealnego mężczyznę i planowaliśmy nasz ślub, aż pewnego ranka wyszłam z domu i zauważyłam na jego samochodzie pięć napisów namalowanych sprayem: „Wybrałaś złego faceta, pokazałaś mu zły środkowy palec”. W tym momencie wszystko, w co wierzyłam, zaczęło się walić.

Kiedy jesteś naprawdę szczęśliwy, nie spodziewasz się katastrofy. Zaledwie kilka dni temu Ethan mi się oświadczył, a teraz powoli rozmawialiśmy o ślubie.

Nadal uśmiechałam się do niczego, rozmyślając o tym, jakie miałam szczęście. Ethan był wszystkim, czego kiedykolwiek chciałam u mężczyzny: słodki, miły, uważny i odpowiedzialny. Długo czekałam na taki rodzaj miłości.

Mieliśmy małe rutyny, jedną z nich było wspólne jedzenie śniadania. Zawsze wstawałam wcześnie, żeby gotować, a potem budziłam Ethana, żebyśmy mogli zacząć dzień od kawy, jajek i planów.

Tego ranka nie było inaczej. Smażyłam naleśniki, gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. Dziwne. Nie spodziewaliśmy się nikogo.

Otworzyłem drzwi i zobaczyłem Megan, naszą sąsiadkę z naprzeciwka. Mieszkała ze swoim bratem, Jayem.

Megan była typem dziewczyny, która zawsze wiedziała, co się dzieje ze wszystkimi, czego nie lubiłam, ale ją tolerowałam. Jay z kolei był czarujący i troskliwy, a my zawsze wymienialiśmy uprzejmości, gdy się spotykaliśmy.

„Dzień dobry” – odpowiedziałem, zachowując neutralny ton.

Megan spojrzała na mnie dziwnie, niemal współczująco. „Przepraszam bardzo, Rachel.”

Żołądek mi się zapadł. „Przepraszam? „Za co?”

„Właśnie się zaręczyliście…” A teraz to? „To musi być okropne.”

„O czym ty mówisz?” Zmarszczyłam brwi. „Ethan i ja jesteśmy w idealnym porządku”.

Rzuciła okiem za siebie, w stronę ulicy. „Pomyślałam, że może wiesz. Zauważyłam wiadomość na samochodzie twojego narzeczonego. I nie jest on szczególnie szczęśliwy”.

Moje serce zabiło mocniej. „Jaka wiadomość?”

Megan zawahała się. „Prawdopodobnie powinnaś zobaczyć to sama”. Po czym odeszła.

Wróciłam do kuchni i wyłączyłam kuchenkę, szybko wsunęłam sandały i wyszłam na zewnątrz. Przeskanowałam samochód Ethana. Z przodu i z tyłu wyglądał normalnie. Ale kiedy podeszłam do siedzenia pasażera, zamarłam.

I oto było. Okna i wejście były namalowane sprayem z napisem: „Wybrałeś złego faceta, dałeś mu zły palec”.

Zrobiło mi się sucho w ustach. Moim pierwszym założeniem było, że to musi być jakiś żart. Paskudny i obrzydliwy żart. Ale coś w tym wydawało się dziwne. Ethan i ja nie mieliśmy żadnych wrogów. Przynajmniej tak mi się wydawało.

Wróciłam do środka i wbiegłam po schodach do naszej sypialni. Ethan wciąż spał, przytulony pod kocem.

„Ethan!” Potrząsnęłam go za ramię.

„Hm? Co się stało?” mruknął.

„Widziałeś dziś rano swój samochód?”

Mrugnął do mnie. „Mój samochód? Nie, dlaczego?”

„Na boku jest namalowana wiadomość. Ktoś ją zdewastował.”

Usiadł, zdezorientowany. „Wczoraj wieczorem wszystko było w porządku. Zaparkowałem i od razu wjechałem.”

„Cóż, teraz nie jest dobrze” – powiedziałem. „Przyjdź i zobacz sam”.

Staliśmy razem na chodniku, gapiąc się na słowa. Ethan podrapał się po karku.

„Masz pomysł, kto mógł to zrobić?” – zapytałem.

Pokręcił głową. „Nie mam pojęcia.”

„Dlaczego więc ktoś miałby napisać coś takiego?”

„Nie mam pojęcia” – powiedział. „Może ktoś pomylił mój samochód z czyimś innym”.

Zmrużyłam oczy. „Nic przede mną nie ukrywasz?”

Spojrzał mi w oczy. „Zdecydowanie nie. Kocham cię, Rachel. „Nigdy bym cię nie okłamał.”

Pochylił się do przodu, pocałował mnie w policzek i odwrócił się, żeby wejść do środka.

„Mówiłem ci, że powinniśmy zainstalować kamery bezpieczeństwa!” – zawołałem za nim.

To dało mi pomysł. Dom Megan. Mieli kamery patrzące w dół ulicy.

Kiedy wróciłem, Ethan już zajął swoje miejsce przy stole.

„Zamierzasz zadzwonić na policję?” – zapytałem.

Potrząsnął głową. „Nie ma potrzeby. To pewnie głupi żart”.

Ugryzłem się w wewnętrzną stronę policzków. „Okej.”

„Dzisiaj będę musiał pojechać autobusem” – wyjaśnił, wstając. „Zobaczymy się wieczorem”. Jeszcze jeden pocałunek w policzek i odszedł.

Przebrałam się i poszłam do Megan. Jay otworzył drzwi.

„Hej” – powiedziałem. „Wiem, że to dziwne, ale ktoś zdewastował samochód Ethana wczoraj wieczorem. Czy wasze kamery są skierowane na nasz podjazd?”

Jay skinął głową. „Megan już mi o tym powiedziała. Wejdź, sprawdzimy nagranie”.

Oczywiście, że tak, pomyślałem. Megan i jej wielka gęba.

Jay zaprowadził mnie do komputera. Obejrzeliśmy materiał z poprzedniej nocy. Około 2 w nocy na ekranie pojawiła się zakapturzona postać, podeszła do samochodu, namalowała sprayem wiadomość i szybko odeszła. Jej twarz była całkowicie ukryta.